گوجه فرنگی رب به نام های مختلفی مانند رب، روما، آلو و سس شناخته می شود. هر کدام از نظر شکل و اندازه منحصر به فرد هستند، اما همه آنها یک چیز را ارائه می دهند: گوشتی آبدار با دیواره های ضخیم و کیسه های دانه کوچک، تضمین می کند که هر گوجه فرنگی طعم و مزه زیادی را ارائه می دهد.

دو نوع گوجه فرنگی در بازار وجود دارد. گوجه فرنگی محلی و گلخانه ای را می توان استفاده کرد که هر کدام مزایا و معایبی دارند.

گوجه‌فرنگی‌های محلی رب کمتری تولید می‌کنند اما از کهنه شدن و زوال آن جلوگیری می‌کنند. گوجه فرنگی گلخانه ای گرانتر از گوجه فرنگی معمولی است، اما رب بیشتری تولید می کند. به طور معمول از هر 100 کیلوگرم گوجه فرنگی گوشتی و خوش طعم 10 تا 15 کیلوگرم رب به دست می آید.

گوجه فرنگی هایی که بیضی شکل هستند، گوشت بیشتری دارند و آبدار هستند معمولاً در کارخانه ها استفاده می شوند. گوجه فرنگی ها باید کاملاً قرمز و رسیده باشند، بدون رنگ زرد، سبز یا سفید.

از انتخاب گوجه فرنگی له شده، فاسد و کپک زده خودداری شود زیرا سالم نیست و طعم رب را خراب می کند.